"Król Demon" - Cinda Williams Chima

Han Alister odkąd pamięta miał na nadgarstkach grube, srebrne bransolety, które rosły wraz z nim i nie dało się ich zdjąć. Były jego znakiem rozpoznawczym gdy stał na czele jednego z gangów Fellsmarchu. Teraz jednak, gdy zabrał synowi najwyższego maga potężny amulet i stał się najbardziej poszukiwaną osobą w mieście, nie pomagają w ukrywaniu się. Już kiepską sytuację komplikuje fakt, iż rzeczony amulet należał do legendarnego Króla Demona - potężnego maga, przez którego świat nieomal dosłownie rozpadł się na kawałki. Tymczasem księżniczka Raisa, następczyni tronu, powróciła z uświęconego tradycją pobytu u górskich klanów i przygotowuje się do Dnia Imienia - święta, podczas którego uznana zostanie za wystarczająco dorosłą do zawarcia małżeństwa. Nie spodziewa się jak wielu ludzi wiąże z tym faktem plany, w których ona jest zaledwie pionkiem. Wszystko się zmienia gdy Raisa i Han się spotykają...

Seria: Siedem Królestw

I: Król Demon

II: Wygnana Królowa

III: Tron Szarych Wilków

IV: Karmazynowa Korona

Przyznam szczerze, że nie słyszałam wcześniej o tej serii nic poza tym, że istnieje. Stałam się jej szczęśliwą posiadaczką podczas ubiegłorocznych Krakowskich Targów Książki w cenie 40 zł za całość - tak, skusiła mnie promocja i zakupiłam ją w ciemno. Teraz, niemal pół roku później nareszcie sięgnęłam po pierwszy tom. Czy miałam jakieś oczekiwania? Absolutnie żadnych. Miałam za to nadzieję na przyjemną młodzieżówkę z gatunku fantasy, pełną magii, walk, bohaterskich czynów i romansów. Co dostałam? No mniej więcej to właśnie, z wyłączeniem - o dziwo - romansu. Dostałam lekką powieść, którą czyta się szybko i przyjemnie, ale która składa obietnice epickiej przygody w kolejnych tomach.

Zacznę od rzeczy, która najbardziej mnie zaskoczyła - tu nie ma romansu! Jak to? Młodzieżowe fantasy, gdzie dwójka głównych bohaterów - księżniczka i złodziej, jak stereotypowo! - nie skłania się ku sobie? To jest coś nowego, przyznaję. To jedyna nowość, poza nią książka raczej powiela wszystkie schematy podobnych powieści, jednak nie robi tego nachalnie i za każdym razem w tym powielaniu mimo wszystko umieszcza zaskakujący element. Dzięki tagowaniu książek pomagającym w pisaniu ich recenzji wystarczy mi jeden rzut oka - 6 niebieskich znaczników oznaczających coś zaskakującego, czy to zwrot akcji czy ujawnienie informacji, której się nie spodziewałam. Patrząc po innych moich otagowanych książkach, to całkiem niezły wynik, choć w czołówce się nie mieści.

Powołanie to nie jest coś, co się nakłada jak warstwę farby i zmienia, kiedy chcesz. Powołanie tkwi w tobie. Nie masz wyboru. Jeśli zajmiesz się czymś innym, poniesiesz porażkę.

Styl Pani Chimy (Williams Chimy?) jest naprawdę lekki, ale nie mogę powiedzieć, że nazbyt prosty. Jest idealny dla powieści, której odbiorcami w założeniach mieli być ludzie mający przez sobą nieodległe wejście w dorosłość. Dialogi są inteligentne a opisy rozsądnej długości. Czasem zagłębiamy się np. w szczegóły sukni królowej, które ani trochę mnie interesowały (wolałabym przeczytać opis jej jako osoby: wyraz twarzy, sposób poruszania, ton głosu), jednak takie momenty zdarzają się na tyle rzadko, by nie irytować. Jeśli miałabym opisać moje wrażenia w tej kwestii jednym słowem, byłoby to "solidnie".

Bohaterowie, jak już wspomniałam, są dość stereotypowi. Han to drobny złodziejaszek o dobrym sercu, który zmuszony jest do okradania bogatszych by zdobyć jedzenie dla matki i młodszej siostry. Kiedyś herszt gangu, porzucił jednak swoich kompanów i wiążące się z tym bogactwa na prośbę zamartwiającej się o niego matki. Z faktu, iż nosi magiczne bransolety, nietrudno wysnuć wniosek, że jedynie z pozoru jest kimś zwyczajnym, a jego historia i przeznaczenie kryją fascynujące tajemnice. Raisa z kolei to rozpieszczona księżniczka nie mająca pojęcia o świecie zwykłych ludzi. Gdy go odkrywa zapala się w niej pragnienie polepszenia ich losu. Działa w dobrej wierze, lecz kompletnie bez zastanowienia nad konsekwencjami swoich czynów. Serce jednak ma po właściwej stronie i choć trochę to zajęło, w końcu zdobyła moją sympatię. Ponownie, w przypadku bohaterów jest dobrze, lecz nic odkrywczego tutaj nie ma.

Akcja jest dość szybka, choć z początku na to nie wygląda. Rozdziały z perspektywy Raisy zawierają o wiele więcej gadaniny, ale nie są nudne. Odniosłam wrażenie, że wydarzenia tutaj przemykają jakby ukradkiem - niby postacie stoją i paplają, a nim się obejrzymy okazuje się, że na przestrzeni dwóch rozdziałów wszystko wywróciło się do góry nogami. Muszę uczciwie przyznać, że na przestrzeni całej książki nie było momentu, w którym chciałabym ją na dłużej odłożyć. Gdy już zapoznałam się ze światem przedstawionym i odnalazłam w opowiadanej historii, po każdym rozdziale byłam ciekawa kolejnego. Może nie zarwałabym dla niej nocy, ale skutecznie utrzymywała moje zainteresowanie. Zarysowanych też zostało kilka wątków, które dają nadzieję na ciekawe rozwinięcie w kolejnych tomach.

Opanuj konia, na którym jeździsz, zanim spróbujesz ujeździć innego.

Co do samego świata przedstawionego, to z pewnością nie mogę powiedzieć, żeby był dopracowany w każdym szczególe. Nie chodzi o to, że wyłapałam błędy czy nieścisłości, nie. Chodzi raczej o to, że miałam wrażenie, że nie o wszystkim autorka pomyślała. Jakby stworzyła tylko skrawek świata i skupiła się na nim, a całą resztę pominęła milczeniem jako nieistotną. Nie wiemy nic o pozostałych królestwach - nawet że jest ich siedem musimy się domyślić z tytułu serii. Nie wiemy czym się różnią, jakie panują między nimi stosunki ani co znajduje się dalej, za nimi. Bohaterowie często wspominają różne miejsca, o których nie mamy pojęcia albo omawiają trasę podróży, którą naprawdę ciężko sobie wyobrazić bez mapy. Zabrakło mi tego, co ma chociażby "Gra o Tron": porządna mapa, królestwa, które łatwo od siebie odróżnić, dobrze przedstawione rządzące nimi rodziny, dopracowane kraje zamorskie. Fajnym elementem tutaj jest za to historia. Nie dostajemy całej kosmologii tego świata, jednak stopniowo, wraz z opowieścią, odkrywamy ostatni 1000 lat jego historii. I robimy to w sposób niemęczący, raczej jakby przy okazji.

Podsumowując, to fajna powieść, która być może jest wstępem do naprawdę doskonałej opowieści. Jak na razie seria powiela bezpieczne schematy, ale robi to porządnie i wychodzi z tego przyjemna lektura. Nie mogę powiedzieć, żebym była zachwycona tą historią, aczkolwiek zdecydowanie jestem ciekawa jak się rozwinie. Jestem pewna, że kolejne tomy dostarczą mi jeszcze większej frajdy i z pewnością wkrótce po nie sięgnę. Polecam wszystkim fanom gatunku.

Moja ocena: 7/10