"Totalna Magia" - Alice Hoffman

Kiedy Sally i Gillian tracą rodziców w nieszczęśliwym wypadku, trafiają pod opiekę dwóch ciotek, Franny i Jet. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby ciotki nie zajmowały się pewnymi zjawiskami, które określić można tylko jednym słowem: magia. To do nich przychodzą kobiety z całego miasta w poszukiwaniu pomocy w przypadku nieodwzajemnionej lub niechcianej miłości, to one zaopatrują sąsiadów w ziołowe specyfiki działające na każdą przypadłość, jaką możecie sobie wyobrazić. Sally i Gillian dorastają w tej magicznej atmosferze, ale nie są szczęśliwe. Podobne do siebie jak woda i ogień, złączone są jednym pragnieniem - wyrwać się z miasteczka, gdzie są postrzegane jako groźne czarownice i żyć swoim życiem. Przeznaczenie jednak ma względem nich inne plany - wkrótce ich drogi znowu się połączą, a towarzysząca im magia będzie silniejsza niż kiedykolwiek...

 

 

Na początku chcę zaznaczyć, że nie oglądałam ekranizacji tej książki, ani nie czytałam jej pierwszego tomu wydanego przed kilkoma miesiącami. Jednak teoretycznie ta część była pierwsza - jej premiera wyprzedza "Zasady Magii" o 30 lat, choć mówi o wydarzeniach późniejszych (fani "Gwiezdnych Wojen" to znają), dlatego uznałam, że to będzie dobry punkt, by zacząć moją przygodę z rodem Owensów. Chcę też powiedzieć, że jestem absolutnie oczarowana okładką tej książki, która błyszczy się tak, że trzeba na nią patrzeć przez okulary przeciwsłoneczne, inaczej grozi człowiekowi oślepienie. Wydanie jest przepiękne, a zawartość? Zdecydowanie nie jest tym, czego się spodziewałam...

Ktoś mi obiecał magię i teraz jestem zła. Bo tej magii to było tyle co kot napłakał, a może i mniej. Jeśli wyobrażacie sobie machanie różdżką, warzenie wymyślnych eliksirów i zawiłe inkantacje wypowiadane podczas pełni księżyca, to od razu Was zastopuję. To nie to. Ta obiecana magia pojawia się w dwóch scenach i jest tak dobrze zakamuflowana, że ja - fanka fantastyki - o mały włos wcale bym jej nie dostrzegła. Jest mi trochę smutno, bo magia to jest to, czego szukam w książkach, a tutaj prawie jej nie było. Nie znaczy to jednak, że lektura mi się nie podobała. Po prostu chciałabym, żeby książki były reklamowane jako to, czym w istocie są, a nie jako coś, co pomoże sprzedać jak największą liczbę egzemplarzy.

Teraz będę chwalić. Bo jeśli spojrzeć na tę książkę jak na obyczajówkę z wątkiem romantycznym, to jest bardzo dobrze. Świetny warsztat, rozbudowane postacie, ciekawa historia, chociaż może tempo akcji nieco zbyt wolne jak na mój gust. Mimo że i Sally i Gillian pełne były wad, bardzo polubiłam je obie. Zdawały mi się po prostu prawdziwe. To samo tyczy się z resztą także bohaterów pobocznych. Postacie w tej opowieści są po prostu dopracowane w każdym szczególe.

Również atmosfera książki działa na jej korzyść. Niby to nic specjalnego - ot, współczesne miasto w Ameryce, ale atmosfera jest tak wyrazista, tak gęsta, że zostaje człowiekowi w pamięci jeszcze długo po zakończeniu lektury. Kiedy myślę o tej opowieści, pierwsze co mi staje przed oczami, to nie bohaterowie, lecz senna ulica domków rodzinnych, na które z nieba leje się ciężki żar, panuje zaduch jak tuż przed gwałtowną burzą. To się bardzo chwali. Także styl pisania bardzo mi odpowiadał - często wchodzimy w głowę któregoś z bohaterów i poznajemy nie tylko jego myśli, ale i uczucia. Ten zabieg bardzo umila nam oczekiwanie na kolejny etap fabuły.

Jeśli w tej kwestii miałabym się czegoś doczepić, to tego jednego elementu, którego w romansach po prostu nie trawię - gdy bohater patrzy na bohaterkę w i 3 sekundy zakochuje się na zabój, na całe życie, chociaż nie usłyszał jeszcze nawet jej głosu. Ja wiem, ze magia i tak dalej, wiem, że kobiety Owensów tak mają. Ale to wciąż jest irytujące. Tak się nie dzieje w prawdziwym życiu (hipokrytka, sama zakochałam się w moim narzeczonym od pierwszego wejrzenia, więc ok, może czasem tak się zdarza - ale żeby wszystkim bohaterom w książce?). Jednak czy to zepsuło mi wrażenia z lektury? Nie. Zdecydowanie nie.

To bardzo fajna opowieść dla wszystkich fanów powieści obyczajowych, którzy chcieliby czasem spróbować czegoś nowego, ale mają opory przed opuszczeniem swojej strefy komfortu. Elementy fantastyczne są tutaj tak dyskretne, że niemal niezauważalne, ale jednak są. Poza tym to pasjonująca opowieść o miłości i sile rodzinnych więzów. Może nie ma przesadnie głębokiego przesłania, jednak czyta się ją bardzo przyjemnie. Zdecydowanie nie żałuję czasu poświęconego na lekturę. Powiem więcej - zamierzam przeczytać również pierwszy tom opowieści o kobietach Owensów i to jak najszybciej. A tymczasem tę książkę serdecznie Wam polecam.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Albatros.