"Sztuka Kobiecości" - Aneta Borowiec, Beata Wróbel

Dziewczyny, jak często patrzycie w lustro i myślicie sobie "ale fajnie być kobietą"? Jak często stojąc przed tym lustrem myślicie, że jesteście piękne, że Wasze ciała są zajebiste, że bez trudu możecie stać się obiektem czyjegoś pożądania? Jak często w ogóle myślicie o sobie w jakikolwiek sposób? Nie jest żadną tajemnicą, że większość z nas nie lubi swoich ciał ani swojej urody. Większość z nas nie uważa się za atrakcyjne - jeśli ma czas się nad tą kwestią zastanowić, bo przecież to na naszych głowach są zakupy, sprzątanie, gotowanie, dzieci, rachunki, a oprócz tego jeszcze praca na cały etat. Brzmi znajomo? Nawet jeśli macie wspaniałych partnerów, którzy przejmują na siebie część obowiązków (jak ja - kocham Cię, skarbie!), to pewnie i tak myślenie o ważnych sprawach i ich organizowanie to Wasza domena, czyż nie? Czyż tak. W tym miejscu dr Wróbel wkracza niczym dobra ciocia, obejmuje przyjaźnie swoje czytelniczki i mówi łagodnie: "kochanie, musimy poważnie porozmawiać...".

To powinna być pozycja obowiązkowa dla wszystkich kobiet wkraczających w dorosłość. Jeśli macie jakieś wątpliwości, bo jak nastolatkom dawać książki o seksie - to nie jest książka o seksie. To książka o kobiecości we wszystkich jej aspektach, a jak autorki wielokrotnie podkreślają, seks to tylko drobna część zagadnienia i bynajmniej nie najważniejsza. Książka ma formę wywiadu-rzeki, w którym uczestniczą dziennikarka Aneta Borowiec oraz seksuolożka i ginekolożka dr Beata Wróbel - są to kobiety z ogromnym doświadczeniem, ale też dużą wrażliwością. Pozwala im to bez wstydu rozmawiać o kobiecości i nie brzmieć wulgarnie w bardziej delikatnych fragmentach wywiadu. Ale co najważniejsze - mają niesamowitą wiedzę, którą hojnie się z nami dzielą.

O czym więc jest ta książka tak konkretnie? O kobiecym ciele - o jego budowie, o zmianach, jakie w nim zachodzą wraz z wiekiem, o sygnałach alarmowych, które może nam wysyłać. O tym jak o nie dbać - o zdrowej diecie i ćwiczeniach, o badaniach profilaktycznych i o tym, jak ważne jest samobadanie i obserwacja swojego ciała. O tym co może w nim szwankować i kiedy natychmiast udać się do lekarza. O kobiecych cyklach i o mitach, które je otaczają. Autorki bez wahania nazywają części ciała ich właściwymi nazwami odcinając się od wszelkich zamienników typu "tam na dole" czy rozmaitych "muszelek" i innych "guziczków". Uczą nas, że w słowie łechtaczka nie ma nic złego ani wstydliwego, to taka sama część ciała jak ręka czy głowa i trzeba o niej rozmawiać, zwłaszcza z partnerem. To bardzo ważna lekcja.

Ale ta książka jest też o sferze psychicznej. Przyglądamy się mechanizmowi powstawania traumy i jej wpływowi na dorosłe życie kobiety. Uczymy się jak stworzyć związek partnerski, w którym obie strony są sobie równe, a także dlaczego dla dzieci tak ważne jest by były owocami takiego właśnie związku i wychowywały się w atmosferze partnerstwa. Dowiadujemy się jak pozornie nieistotne zdarzenia i zwykłe sytuacje mogą zachwiać rozwojem dziecka, a także jak ważne są w rodzinie rozmowa i dotyk. To ta część dała mi najwięcej do myślenia i przekazała najwięcej wiedzy. Może nam się wydawać, że kobiecość jest kwestią czysto fizyczną, ale to nieprawda. To, jaką jesteś kobietą, nie zależy od Twojego ciała, ale od Twojej głowy. Im szybciej sobie to uświadomisz, tym szybciej zaczniesz naprawdę cieszyć się życiem. Bo nawet tak cielesna rzecz jak seks, zaczyna się od głowy. Kobiece pożądanie rodzi się w mózgu, jeśli więc chcesz się cieszyć udanym życiem sypialnianym, musisz zadbać o higienę myśli.

Jednak o seksie też rozmawiamy, ale jeśli oczekujecie recepty na udany seks wraz z opisem pozycji, to pomyliliście książki. Chodziło Wam o "Kamasutrę", nie o "Sztukę Kobiecości". Bo w części o miłości fizycznej rozmawiamy o jej wpływie na nasze ciało, o mięśniach które w ten sposób ćwiczymy i hormonach, jakie wytwarzają się podczas stosunku. Mówimy o stworzeniu odpowiedniej atmosfery w sypialni, o absurdalnej idei libido i o grze wstępnej która powinna trwać cały czas. Obalamy mit seksu jak z powieści erotycznych i zastanawiamy się dlaczego tylko 20% kobiet miewa orgazmy. Dowiadujemy się, że zawsze mamy prawo powiedzieć "nie", nawet swojemu mężowi, co niestety dla wielu kobiet wciąż nie jest sprawą oczywistą. Mówimy o tym wszystkim, o czym nasze mamy za bardzo wstydziły się nas poinformować, a co jest kluczowe dla udanego (i bezpiecznego) życia erotycznego.

Nie rozumiem dlaczego tak naturalne rzeczy jak nasze ciała i seks są uważane za tematy tabu i nie rozumiem dlaczego część społeczeństwa próbuje nas cofnąć do wieków ciemnych zakazując edukować dzieci w temacie kobiecości. A przecież młoda kobietka ma przed sobą wyzwania, którym naprawdę ciężko jest podołać bez wsparcia kogoś bardziej doświadczonego: pierwszy okres, pierwsze zakochanie, pierwszy seks. Skąd ma wiedzieć co robić gdy znajdzie na bieliźnie pierwszą plamę krwi albo co zrobić, żeby nie zajść w ciążę w wieku 14 lat? Kochane, błagam Was, nie róbcie tego swoim dzieciom. Nie każcie im przez to przechodzić samotnie. Z doświadczenia mówię Wam, że to jest do bani. Rozmawiajcie z córkami, przygotowujcie na to, co i tak nastąpi. I dajcie im tę książkę.

To bardzo ważna książka, a zawarta w niej wiedza jest rzetelna, pozbawiona bezsensownych zabobonów i ograniczeń nakładanych na tę jakże istotną strefę życia przez religię. Nawet jeśli uważacie, że wiecie już o kobiecości wszystko, ten wywiad-rzeka z pewnością nauczy Was czegoś nowego i zrobi to w przystępny sposób. Uważam, że każda kobieta, bez wyjątku, powinna ją przeczytać, a nawet dać do przeczytania swojemu mężczyźnie. Bardzo dobrze, że takie książki powstają i jeśli czegoś żałuję, to że nie ma ich więcej. Gorąco polecam.

Moja ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Agora.