"Dallas '63" - Stephen King

Jake Epping jest zwykłym człowiekiem. Pracuje jako nauczyciel, żyje skromnie dorabiając sobie dzięki kursom przygotowującym do matury dla dorosłych. Jego spokojne życie zmienia się ostatniego dnia roku szkolnego, gdy odbiera telefon od swojego przyjaciela i właściciela pobliskiego baru, w którym - jak się okazuje - znajduje się przejście do roku 1958. Al - ów przyjaciel - powierza Jake'owi misję, której on sam sam nie był w stanie doprowadzić do końca: powstrzymanie Lee Oswalda przed zamordowaniem Johna F. Kennedy'ego. Jake, z początku nieufny, w końcu zgadza się spróbować, nie wie jednak jak zaciętą walkę będzie musiał stoczyć z oporną przeszłością, która bardzo nie chce być zmieniona...

Moje relacje z Panem Kingiem można określić słowami "to skomplikowane". Doceniam jego doskonały warsztat pisarski i podziwiam ogromną wyobraźnię, jednak często drażni mnie rozwlekłość jego historii, a jeszcze częściej rozczarowują zakończenia. Do "Dallas '63" podchodziłam jak do jeża jeszcze z jednego powodu - temat tak kompletnie mnie nie interesuje, że aż odrzuca, wręcz mdli mnie z nudów na samą myśl o tej historii. Po jakie licho więc czytałam tę książkę, zapytacie. Cóż, uległam namowom narzeczonego, który gorąco mi ją polecał i chciał oglądnąć ekranizację jak już oboje uporamy się z czytaniem. No i tak jakoś się złożyło, że ściągnęłam audiobooka na komórkę i zaczęłam słuchać...

I cóż mogę rzec? King to King, wiadomo, że umie pisać. Ten człowiek po prostu ma dar opowiadania historii i sądzę, że nie zaprzeczą temu nawet ludzie, którzy nie lubią jego książek. Cechą charakterystyczną tych opowieści jest to, że zawsze umieszcza w nich element fantasy/science-fiction i zwykle ten motyw jej totalnie pokręcony. Nie inaczej było i tym razem, w przypadku - zdawałoby się - historii tak mocno osadzonej w naszej rzeczywistości, że już bardziej się nie da. Mamy tu nie tylko rzecz oczywistą, czyli podróż w czasie, ale też motyw człowieka z żółtą kartką, który nadaje całej opowieści tajemniczości i pobudza ciekawość czytelnika. I muszę przyznać, że im więcej książek Kinga mam na koncie, tym bardziej te wstawki doceniam.

Ale przejdźmy do książki jako takiej. Napisałam wcześniej, że według mnie autor ma tendencję do nadmiernego rozwlekania swoich historii (koszmar 300 stron bez żadnej akcji w "Bastionie" wciąż do mnie powraca nocami) i przyznam, że waham się nad oceną tego elementu w przypadku "Dallas '63". Słuchałam audiobooka, więc ciężko było mnie znudzić gdy przyjemny głos lektora snuł opowieść podczas gdy ja robiłam zakupy, jednak mam poczucie, że gdybym siedziała z tą książką na kanapie i skupiała się w pełni na tekście trzymanym w rękach, czułabym pewne znużenie fragmentem o życiu Jake'a podczas etapu małomiasteczkowego nauczyciela w latach 1960-1962. Powiem tak: tym razem było raczej ok, ale książka nie straciłaby wiele, gdyby zmniejszyć ją o 200 stron.

Co do samego Jake'a i pozostałych bohaterów, nie mam zastrzeżeń. Postacie są wyraziste, spójne i dynamiczne, wyraźnie widać, że nabyte doświadczenia odciskają ślad na ich charakterach i to jest bardzo fajne. King, być może z racji wieku, doskonale również opisuje przeszłość, zwracając uwagę na najdrobniejsze elementy, które łatwo mogłyby umknąć młodszemu autorowi, który słabo pamięta czasy sprzed wszechobecnych komórek i powszechnego dostępu do internetu. Nie jest żadną tajemnicą, że nie przepadam za historią XX wieku, wolę czasy nieco starsze, ale naprawdę fascynowały mnie opisy tej rzeczywistości, którą znam tylko z opowieści rodziców, bo sama pamiętam jedynie jej końcówkę i to z perspektywy dziecka. Jeśli miałabym coś zarzucić tej książce, to pewną przewidywalność. Dla mnie od początku było oczywiste czy Jake'owi się uda powstrzymać zamach na Kennedy'ego i jakie konsekwencje będą miały jego działania w przyszłości. Wolałabym zostać zaskoczona, jednak z drugiej strony nie wyobrażam sobie, by ta opowieść miała jakikolwiek sens, gdyby wszystko potoczyło się inaczej.

Jestem zadowolona z lektury i chętnie skonfrontuję ją z ekranizacją, bo chociaż to nie są moje klimaty, to jednak opowieść wywarła na mnie spore wrażenie. Gdyby nie ta lekka przewidywalność, której jednak nie sposób było przeskoczyć, byłoby to małe arcydzieło. Świetnie opisany świat, dobrze przemyślani bohaterowie, wciągająca historia i doskonały warsztat, czy można sobie życzyć czegoś jeszcze? Do tego walor edukacyjny - dzięki tej książce poznałam dokładnie jeden z ważniejszych momentów XX wieku, o którym wcześniej pojęcie miałam raczej niewielkie. Jeśli nie przepadacie za sciece-fiction, chcę Was uspokoić - poza podróżą w przeszłość, nie ma tutaj więcej fantastyki, jest za to mnóstwo dobrej, historycznej obyczajówki z elementami akcji. Tak więc czytajcie, bo warto!

Moja ocena: 8/10