"Neurolożka" - Barbara K. Lipska

Doktor Barbara Lipska jest specjalistką od... mózgu. Od dziesięcioleci bada mózgi - również krojąc je na cieniutkie plasterki - próbując zrozumieć jakie zmiany i dlaczego zachodzą w tym niezwykłym organie, gdy jego właściciel zapada na schizofrenię oraz inne choroby psychiczne. Pod koniec 2014 roku usłyszała okrutną diagnozę - rak mózgu w swojej najbardziej złośliwej postaci. Zastosowane leczenie spowodowało obrzęk, który objawiał się zmianą osobowości i skłonnością do doszukiwania się we wszystkim spisku - dokładnie jak w przypadku pacjentów, których mózgi badała. Doktor Lipska po długiej walce pokonała chorobę i odzyskała zdrowe zmysły, jednak doskonale pamięta mroczne miesiące swojego szaleństwa. Teraz odkrywa przed nami jak wygląda świat oglądany oczami osoby chorej psychicznie.

Lubię czytać literaturę faktu, ale jestem dość wybredna jeśli chodzi o tematy, których dotyczy. Żeby sięgnąć po pozycję tego gatunku muszę być naprawdę żywo zainteresowana kwestiami, o jakich opowiada, a w dodatku być w odpowiednim nastroju. Dlatego, gdy kurier wręczył mi paczkę od wydawnictwa Agora z "Neurolożką" w środku, na której recenzję się z nikim nie umawiałam, nie byłam przekonana czy chcę w ogóle zaczynać lekturę. Ale gdy przeczytałam opis na okładce i zrozumiałam, że będzie to 280 stron zaglądania w umysł dotknięty chorobą, natychmiast zabrałam się za czytanie. I teraz z całą odpowiedzialnością mogę Wam powiedzieć, że była to jedna z najbardziej fascynujących książek, jakie miałam przyjemność czytać.

Zacznijmy od tego, że Doktor Lipska pisze w sposób naprawdę ciekawy. Nawet gdy opowiada o budowie mózgu, brzmi to ciekawie, a do tego jest jasne nawet dla kompletnego laika - jak ja. Nie jest to literacki poziom Zafóna, ale książka jest napisana w pełni poprawnie i czyta się ją gładko, chociaż mówi o rzeczach trudnych. Nie znajdziemy tu wymuszonego humoru ani nietrafionych żarcików, jak często zdarza się to w literaturze faktu - nie, tu rozmawiamy na poważnie, jednak nie załamujemy rąk nad okrutnym losem. Wymowa "Neurolożki" jest doskonale wyważona.

Doktor Lipska prowadzi nas przez całą historię swojej choroby - od pierwszych objawów, przez diagnozę, eksperymentalne leczenie i powolne staczanie się w szaleństwo, aż do wyzdrowienia. Dzięki temu możemy obserwować jak choroba psychiczna niepostrzeżenie wkrada się w umysł chorego, jak łatwo zignorować pierwsze objawy i jak trudno choremu zrozumieć swój stan. To naprawdę fascynująca opowieść, która uczy nas rozumieć osoby z zaburzeniami psychicznymi, chociaż nie uczy nas z nimi rozmawiać - bo porozmawiać i wytłumaczyć takiej osobie cokolwiek jest naprawdę trudno. Być może jest to niemożliwe. Z każdym kolejnym rozdziałem jednak widzimy coraz wyraźniej jak ważne jest, by trwać u jej boku i wspierać ją w walce ze światem, który jakby złośliwie traci sens i atakuje taką osobę na każdym kroku.

Zawsze powtarzałam, że moje ulubione powieści to te, które wchodzą w głowę bohatera - najlepiej bohatera w jakimś stopniu ogarniętego szaleństwem, jak na przykład Raskolnikov ze "Zbrodni i Kary". Zawsze mnie to fascynowało i zawsze chciałam takie pozycje czytać i oto proszę, dostałam dokładnie to czego chciałam, ale jeszcze lepsze, bo opowieść Doktor Lipskiej nie jest fikcją literacką. To prawdziwa opowieść o prawdziwym umyśle, który się zgubił, jak pięknie nazywa to podtytuł. Myślę, że nie zostało już nic do dodania. Serdecznie polecam Wam tę książkę.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Agora.