"Więźniowie Szarości" - Christine Lynn Herman

Violet Saunders, po tragicznej śmieci swojej siostry, wraca wraz z matką do jej rodzinnego miasta - Czterech Ścieżek. Szybko orientuje się, że w dzieje się tam coś dziwnego. Tajemnicza Szarość i ukryta w niej Bestia zbiera swoje żniwo wśród mieszkańców - a Violet, jako potomkini jednego z rodów założycielskich obdarzonych wyjątkową mocą, powinna pomóc pozostałym utrzymać ją w ryzach. Jednak dziewczyna nie ma pojęcia na czym polega jej moc, i dopóki nie odkryje starożytnego rytuału, nie będzie mogła z niej korzystać. Tymczasem Bestia uwięziona w Szarości rośnie w siłę i ma wobec Violet swoje własne plany...

Ta książka kusiła mnie odkąd usłyszałam o niej po raz pierwszy na zagranicznych Youtubach książkowych. Reklamowana jako połączenie "Króla Kruków" (którego nie czytałam, ale o którym słyszałam wiele dobrego) i "Stranger Things" (które uwielbiam), natychmiast przykuła moją uwagę. Miała to być mroczna opowieść o grupie przyjaciół z małomiasteczkowym klimatem - i dokładnie tym była. Nie jestem tylko do końca przekonana, czy powinniśmy w to mieszać "Stranger Things", bo klimat tego serialu to w dużej mierze muzyka, której nie da się przekazać tekstem pisanym, ale na ile dało się to zrobić, na tyle charakterystyczny klimat niewielkiej, zamkniętej społeczności wybrzmiał tutaj całkiem ładnie i generalnie - ja jestem na tak.

Ciężko mi sklasyfikować tę powieść. To właściwie literatura współczesna z elementami fanstasy - bardzo dyskretnymi i naprawdę dobrze wkomponowanymi w fabułę, myślę więc, że spodoba się wielbicielom wielu różnych gatunków. O czym jest ta książka? Przede wszystkim o przyjaźni. Na dalszym planie czai się ból po stracie ukochanej osoby, poświęcenie, lojalność, odwaga i prawość. Wydaje się, że to klasyczna młodzieżówka, ale porusza ona tyle poważnych tematów, że mam spore opory przed zaszufladkowaniem jej pod tą nie wzbudzającą większego szacunku etykietką. No i nie ulega wątpliwości, że przez cały czas towarzyszy nam nieco mroczny klimat, co czyni tę lekturę idealną dla aktualnej pory roku.

Ale pora przejść do samej powieści. Mamy tutaj grupę nastolatków, którzy są naszymi głównymi bohaterami, i muszę przyznać, że są bardzo dobrze zbudowani. Każdy z nich ma swój charakter, łatwo ich od siebie odróżnić i wszyscy mają swoją historię, która tłumaczy dlaczego są, jacy są. Ale to nie wszystko, autorka nie zapomina o postaciach drugoplanowych i również im poświęca wiele uwagi. Akcja toczy się żwawo, aczkolwiek przyznaję, że z początku ciężko mi było się w tym wszystkim połapać. Później wszystko zostaje wytłumaczone, jednak wolałabym, aby to tłumaczenie znalazło się na początku - ułatwiłoby to znacznie lekturę dalszej części.

Bardzo podobała mi się wizja, jaką roztoczyła autorka przed swoimi czytelnikami. Tytułowa Szarość (chociaż tytuł nie ma nic wspólnego ani z treścią - więźniowie??? - ani z oryginałem - "Devouring Grey", żadnych więźniów) to niezwykle oryginalny pomysł, a gdy dodać do tego rody założycielskie dysponujące konkretnymi mocami, robi nam się naprawdę fajna historia o niecodziennym klimacie. Nie nazwałabym tego horrorem, bo nie ma tu typowych dla tego gatunku elementów, ale zdecydowanie może wywołać dreszczyk, a tajemnica przewijająca się przez tę opowieść, tylko nadaje jej smaczku.

Pod względem warsztatu ta powieść stoi na naprawdę wysokim poziomie i nijak nie widać, żeby miała być skierowana do młodzieży. Nareszcie ktoś doszedł do wniosku, że wiek 16-18 lat nie oznacza niemożności zrozumienia trudniejszych zagadnień i zamiłowania do absurdalnie prostego stylu. Nie, ta książka zdaje się powieścią dla jak najbardziej dorosłych, za co serdecznie autorce dziękuję, bo z doświadczenia wiem, że jeśli młodzież czegoś nie cierpi, to traktowania jak dzieci. Ta opowieść traktuje ich jak dorosłych i to jest bardzo fajne.

To naprawdę fajna opowieść, pełna klaustrofobicznego, małomiasteczkowego klimatu, z oryginalną historią i grupą głęboko przemyślanych bohaterów. Niech Was nie zrażą elementy nadprzyrodzone, bo nie jest ich dużo i doskonale komponują się z resztą opowieści. Do tego warsztat pisarski na wysokim poziomie i naprawdę oryginalny pomysł - czy trzeba nam czegoś więcej? Ja jestem na tak i czekam niecierpliwie na kolejną część tej historii. A w międzyczasie gorąco Wam "Więźniów Szarości" polecam.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Bukowy Las.