"Inwigilacja" - Remigiusz Mróz

Uwaga: recenzja kolejnego tomu serii zdradza zakończenie poprzedniego!

Do kancelarii Żelazny & McVay zgłasza się starsze małżeństwo, które nalega na współpracę z Chyłką i nikim innym. Kilkanaście lat temu ich 13-letni wówczas syn zaginał podczas wakacji w Egipcie, teraz nagle odnajduje się na jednym z Warszawskich osiedli. Problem w tym, że w międzyczasie zmienił wiarę na Islam, a jego kontakty z członkami Państwa Islamskiego sprawiły, że znalazł się na celowniku służb, które oskarżają go o planowanie ataku terrorystycznego. Jakby tego było mało, nie przyznaje się do pokrewieństwa z rodzicami, chociaż potwierdza je badanie DNA. Chyłka, od zawsze sceptyczna wobec obcych, mimo wszystko bierze tę sprawę, choć przez cały czas zastanawia się czy nie broni prawdziwego terrorysty...

O serii z Joanną Chyłką napisałam już chyba wszystko, co się da, dlatego ta recenzja będzie krótka. Na początku chcę powiedzieć, że moja relacja z Panem Mrozem jest dość dynamiczna. Na początku byłam zachwycona - przede wszystkim trylogią "W Kręgach Władzy". To było to, to było fantastyczne, nie mogłam się oderwać. Potem bez większego problemu łykałam kolejne tomy Chyłki i dobrze się przy tym bawiłam, w końcu zabrałam się za ten i... cóż, tu pojawiły się pewne trudności.

Chcę, żebyście mnie dobrze zrozumieli - to bardzo dobra książka. Pan Mróz ma doskonały warsztat i świetny styl, czyta się to z prawdziwą przyjemnością. Historia wciąż jest wciągająca, zakończenie szokujące, humor ma się dobrze. Tylko... to wszystko jest jakieś takie... nie pierwszej świeżości. Miałam takie momenty, zwłaszcza dotyczące zamieszania z Zordonem, gdy traciłam zainteresowanie, co w poprzednich tomach nigdy mi się nie zdarzyło. I gdyby nie fakt, że słuchałam audiobooka, który niezależnie od mojego zainteresowania grał sobie radośnie w tle kiedy ja kupowałam bułki i ser żółty, to pewnie nieźle bym się namęczyła, zanim przedarłabym się przez tę historię. Tak, gdybym czytała ją w formie papierowej, byłby prawdziwy problem.

Muszę jednak podkreślić, że te wątki, które ja odbierałam jako męczące, były obiektywnie patrząc bardzo dobre. Ciekawe, nadające akcji nowego smaku, może nawet podkręcające tempo. Nie wiem jak wytłumaczyć moją do nich niechęć. Może to po prostu było za dużo. Może ta opowieść zwyczajnie miejscami była przekombinowana. Za dużo tu z pewnością było chyłkowatości. Ja wiem, że cenimy naszą ulubioną prawniczkę za cięty język i humor ostry jak brzytwa - ale nie za zwykłe, prostackie chamstwo. Tu już ewidentnie zostało przedobrzone. W pierwszych tomach było jakoś inaczej, był sarkazm, była ironia, był cynizm - wszystko to na granicy dobrego smaku. Niestety w tym tomie Chyłka tę granicę przekroczyła. Czy przeszkadza mi to w fikcyjnym bohaterze? Nie. Czy przeszkadza mi to w prawniczce z elitarnej kancelarii? Tak, bo czyni tę postać kompletnie niewiarygodną.

No i tak to jest z tą Chyłką. Książka dobra, ale z kilkoma wadami. Może się czepiam, a może miałam okres gdy słuchałam audiobooka i byłam hormonalnie-marudna, nie pamiętam. Fakt jest faktem, że chociaż oceniam wysoko, to lektura tej części najzwyczajniej w świecie mnie zmęczyła. Generalnie polecam, ten tom i całą serię, bo to bardzo dobra seria. Nie polecam tylko "czytać duszkiem" kolejnych tomów. Oj, Chyłka, Chyłka, co z ciebie wyrośnie?

Moja ocena: 8/10