Świąteczne czytanie: "Bądź Moim Światłem" - Agata Przybyłek

Pewnego zimowego wieczoru Gdańsk pogrąża się w ciemności. Przez poważną awarię prądu stanęły tramwaje, a Magda zmuszona jest w kompletnych ciemnościach iść na piechotę niosąc ciężkie siatki z zakupami. Niespodziewanie ktoś proponuje jej pomoc. Michał przejmuje od niej ciężary i odprowadza ją do domu. Podczas spaceru Magda i Michał szybko znajdują wspólny język, ale dla niej jest to jednorazowa znajomość - w domu czeka na nią przykuty do wózka mąż. I chociaż od czasu wypadku, który wywrócił ich życie do góry nogami, jest opryskliwy i codziennie wyładowuje na żonie swoje frustracje, ta wiernie przy nim trwa. Przecież ślubowała mu to przed ołtarzem. Jednak gdy kilka dni później wpada na Michała w pobliskim centrum handlowym i daje zaprosić się na kawę, mur jej silnej woli zaczyna się kruszyć...

Ponownie z poślizgiem, ale przybywam w końcu z kolejną świąteczną recenzją. Wiem, że musieliście czekać znacznie ponad obiecany tydzień, ale cóż - life happened. Mam jednak nadzieję, że oczekiwanie wynagrodzi fakt, że książka, którą chcę Wam dziś przedstawić, jest naprawdę dobrą pozycją. O czym mowa? O "Bądź Moim Światłem" pióra Agaty Przybyłek.

To wspaniała opowieść o miłości, wierności i lojalności, ale także o poszukiwaniu szczęścia i o tym, że czasem nasze szczęście wiąże się z cudzym bólem i nic nie możemy na to poradzić. Piękna i trudna historia, która nauczy nas kilku ważnych rzeczy o życiu, jeśli tylko będziemy słuchać wystarczająco uważnie. Klimatowi takiej nauki służy zdecydowanie fakt, że nie znajdziemy tutaj pędzącej zawrotnie akcji - fabuła toczy się raczej powoli i statecznie, dając nam czas by przemyśleć wypływający z niej morał. Niech Wam się jednak nie wydaje, że przez to w opowieść wkrada się nuda - gdyby tak było, nie wypuszczałabym się regularnie na kilka stron do przodu nie mogąc się już doczekać skutków sytuacji, o której czytałam.

Nie mam większych zastrzeżeń co do bohaterów - w tej kwestii wszystko było jak najbardziej poprawnie. Jednak nie mogę pominąć milczeniem faktu, że kilka razy miałam ochotę mocno Magdą potrząsnąć i nawrzeszczeć na nią za niezrozumiałą dla mnie potulność, jaką reagowała na wredne zachowanie Pawła, swojego męża. Ja wiem, że miłość, że przysięga, ale nie mieści mi się w głowie, żeby znosić takie rzeczy w milczeniu. Tak, zdecydowanie relacja Magdy i Pawła budzi we mnie emocje i to duże - a to zawsze rzecz dobra i godna pochwały. Nie sztuka napisać bohatera, którego wszyscy polubią, sztuka napisać takiego, którego czytelnik znienawidzi z całego serca. Paweł zraził mnie do siebie tak bardzo, że w końcu nie pozostała we mnie ani kropla współczucia dla jego wielkiej tragedii. Jestem pod wrażeniem, że książka, która w teorii miała być mdłą, przesłodzoną, świąteczną opowiastką, wywołała u mnie tak silne uczucia.

Nie mogę złego słowa powiedzieć na samą historię, a wręcz przeciwnie - chciałabym zwrócić uwagę na coś, co moim zdaniem zasługuje na pochwałę. Często w tego typu książkach zdarza się, że bohaterowie zakochują się w sobie na zabój po wymianie dosłownie dwóch zdań, co jest kompletnie nierealne i strasznie mnie razi. Tutaj znajomość Magdy i Michała rozwija się tak naturalnie i tak pięknie, że tylko bić brawo. Jedyne, czego mi zabrakło, to jeszcze jednej, może dwóch scen z cyklu "miesiąc/rok później" na zakończenie. Troszkę mi się ta opowieść urwała, ale nie będę narzekać, bo zakończenie było całkiem w porządku.

Czy ta książka ma w ogóle wady? Ma. Po pierwsze, ktoś mi obiecał świąteczną opowieść, a tych świąt to były dwie strony, wigilii zaś nie było w ogóle. Że jest zima, to czuć, bo co chwilę jest mowa o mrozie, śniegu i tak dalej, ale że są święta? Gdyby nie sugestywna okładka, nawet bym nie zauważyła, że w ogóle się pojawiły. Nie jest to zarzut dotyczący stricte książki i niby nie powinien wpłynąć na moją ocenę, ale ja sięgnęłam po nią specjalnie dla tego świątecznego elementu, więc poczułam się mocno zawiedziona. Po drugie, chociaż warsztat Pani Przybyłek ma porządny, to co rusz w tekst wkradały się wyrażenia, które aż zgrzytały mi w uszach, typu "niebo tak czyste, ze było widać chyba cały gwiazdozbiór" (który? Wielką Niedźwiedzicę czy Oriona? - w dodatku w następnym zdaniu dowiadujemy się, że przez cały dzień sypał i ciągle sypie śnieg, więc skąd on sypie, skoro niebo jest czyste?) czy słuchanie "szumu mew" (???). Gdyby to zdarzyło się raz czy dwa, machnęłabym ręką. Ale to zdarzało się co kilka stron, więc ręką machnąć nie mogę.

Niemniej mimo tych drobnych wad, zaliczam lekturę do udanych. W moim prywatnym rankingu książek świątecznych od wydawnictwa Czwarta Strona "Bądź Moim Światłem" zajmuje zaszczytne, drugie miejsce, zaraz za "Szczęściem przy Kominku" Pani Gargaś.  To naprawdę fajna opowieść, którą czyta się lekko i szybko, chociaż opowiada o tematach, które z lekkością nie mają nic wspólnego. Historia, która daje do myślenia, i z którą spędziłam kilka naprawdę przyjemnych wieczorów. Nie zostaje mi nic innego, niż serdecznie Wam ją polecić.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.