"Sekretny Język Kotów" - Susanne Schotz

Drodzy posiadacze kotów, czy zastanawialiście się kiedyś co Wasz kot tak naprawdę chce Wam powiedzieć? Czy potraficie rozróżnić "miau" oznaczające przywitanie, "miau" oznaczające potrzebę i "miau" oznaczające irytację? Czy nie byłoby wspaniale gdyby powstał słownik kociej mowy, w którym moglibyśmy sprawdzić o co chodzi naszemu mruczkowi i podyskutować z nim na temat wyższości karmy z kurczakiem nad karmą z tuńczykiem? No byłoby wspaniale, niestety taki słownik nie istnieje i jest mało prawdopodobne, że kiedyś zostanie stworzony. Jednak dzięki pracy profesor Susanne Schotz możemy nauczyć się rozpoznawać dźwięki odpowiadające poszczególnym kocim nastrojom, a to dla nas, właścicieli tych wspaniałych czworonogów, rzecz niemal nieoceniona.

 

 

Na początek chcę powiedzieć jasno, że jest to książka popularnonaukowa napisana przez profesor fonetyki. Spotkałam się z kilkoma niepochlebnymi recenzjami tej książki, które zarzucały jej, że za dużo tu zapisów fonetycznych i gadaniny o głoskach. Cóż, ja widzę to tak: widziały gały co brały. To tak samo jak przeczytać "Władcę Pierścieni" i narzekać, że za dużo tam elfów i innych ras nie z tego świata. No, tak jakby o to chodzi w tej książce, więc skąd te pretensje? Owszem, autorka przekłada kocie dźwięki na zapisy fonetyczne, żebyśmy lepiej mogli zrozumieć o co chodzi. Jest przecież fonetyczką, więc kompletnie nie rozumiem na co tu narzekać.

Przejdźmy teraz do samej książki. Pani Schotz ma bardzo lekki styl, przez co jej pracę czyta się szybko i łatwo. Z resztą rzeczona praca nie jest specjalnie obszerna - pomijając dodatki w stylu tabeli fonetycznych, ma około 200 stron. Autorka pokrótce opowiada o różnych dźwiękach, jakie wydają koty i pokazuje przykłady sytuacji, w których zaobserwowała te dźwięki u swoich pupili, dzięki czemu daje nam wskazówkę odnośnie ich znaczenia. Następnie uczy nas je odróżniać i zachęca do uważnego słuchania naszych kociaków by zweryfikować nabytą wiedzę w praktyce. Na koniec dostajemy garść anegdot i trochę informacji i sposobie prowadzenia podobnych badań. Taka konstrukcja książki jest czytelna i sensowna.

Jednak najbardziej podobała mi się strona internetowa projektu, z którego zrodziła się ta książka. Znajdziemy na niej sporo nagrań dźwiękowych i filmików przedstawiających kocie zachowanie towarzyszące poszczególnym odgłosom. Za każdym razem, gdy w tekście jest mowa o konkretnym dźwięku, możemy bez problemu znaleźć go na stronie www i odsłuchać, aby upewnić się, że dobrze rozumiemy o co chodzi. Bardzo fajny dodatek.

Z minusów chcę wspomnieć o dwóch rzeczach. Po pierwsze, na koniec niemal każdego rozdziału, gdy autorka podaje zapisy fonetyczne dźwięku, o którym mowa, znajduje się ramka z napisem "wskazówka" i informacją, że tabele fonetyczne można znaleźć na stronie 220. Szczerze mówiąc czułam się jakby ktoś potraktował mnie jak półidiotę, do którego nie dotrze za pierwszym razem, tylko trzeba mu o tych tabelach przypominać co 10 stron. Po drugie, nie bardzo wiem co w książce o kociej fonetyce robią porady co robić gdy kot sika poza kuwetą, w dodatku opatrzone komentarzem, że autorka nie jest weterynarzem ani behawiorystą. Ale może się czepiam.

Ogólnie książka była przyjemną lekturą, z której sporo się dowiedziałam. Z uwagą wsłuchuję się teraz w "mowę" mojego kota i obserwuję jakie sygnały niewerbalne jej towarzyszą. To fajne narzędzie, które z pewnością pozwoli lepiej zrozumieć kociego podopiecznego, na czym skorzystają obie strony. Myślę, że lektura tej książki będzie fajnym doświadczeniem dla każdego kociego rodzica. Polecam.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.