Przedpremierowo: "Magazyn" - Rob Hart

Premiera: 29.01.2020

Chmura - ogromna firma, która zmonopolizowała handel detaliczny. Za pomocą dronów dostarcza ludziom wszystkiego, czego mogą sobie zażyczyć, oszczędzając im wychodzenia z domu na rozgrzaną niczym piec pustynię, w jaką zmieniły naszą planetę zmiany klimatyczne. Paxton, były właściciel jednej z małych firm zniszczonych przez monopol Chmury, pomyślnie przechodzi rekrutację. Nigdy nie spodziewał się, że będzie pracować dla bezwzględnego giganta, ale o pracę jest trudno, zasoby naturalne się kończą, a Chmura zapewnia swoim pracownikom zakwaterowanie i wyżywienie. Już podczas rekrutacji poznaję Zinnię, z pozoru jedną z wielu zdesperowanych osób gotowych podpisać cyrograf z diabłem za minimalną choćby wypłatę, tak naprawdę jednak szpiega korporacyjnego. Zinnia ma za zadanie wykraść tajemnice wielkiej Chmury, a Paxton wygląda na łatwego do zmanipulowania fajtłapę, który może jej w tym bardzo pomóc...

Witamy w firmie przyszłości! Chmura zapewni ci ciasną klitkę szumnie nazywaną mieszkaniem, przeciętnej jakości żarcie i pensję pokrywającą niewiele ponad absolutne minimum. W zamian zażąda jedynie twojego ciała i duszy. Nie istnieją związki zawodowe, nie istnieją weekendy. Istnieją zwolnienia lekarskie, ale ich branie prowadzi do zwolnienia - podobnie jak odmawianie "dobrowolnych" nadgodzin. Istnieją również zegarki, których nie wolno ściągać. Śledzą każdy twój krok, słuchają co mówisz, bez nich nie otworzysz nawet drzwi do swojego mieszkania. A poza murami tej wspaniałej firmy ciągnące się na setki mil, spalone słońcem pustkowie. Jak Wam się podoba taka wizja?

Nie jest dobrze, ale jest jakoś - powiedział jeden z bohaterów. A "jakoś" to o wiele lepiej niż "źle" lub "wcale". Takie myślenie już teraz kiełkuje w umysłach ludzi. Już teraz w wielkich korporacjach wylatujesz, jeśli nie jesteś w stanie wyrobić wygórowanej normy. Już teraz pracodawcy próbują śledzić i kontrolować swoich pracowników, pierwsi już wszczepiają zatrudnionym chipy. Ile czasu upłynie zanim wizja Pana Harta stanie się smutną rzeczywistością? Przyznaję, że poruszyła mnie ta powieść. Aż się gotowałam ze złości na widok kłamstw, jakie właściciel Chmury sprzedawał opinii publicznej; łapałam się za głowę widząc jak wszystkie brudy wypływają na światło dzienne a pogodzeni ze swoim losem ludzie nie silą się nawet na oburzenie. "Magazyn" naprawdę wywołuje w czytelniku emocje, co bardzo mu się chwali.

Ale porozmawiajmy chwilę o bohaterach. Mamy tutaj kilka ciekawych postaci drugoplanowych, ja jednak chciałabym się skupić na Paxtonie i Zinnie. Bardzo lubię bohaterów, w których zachodzi zmiana - którzy dojrzewają wraz z rozwojem fabuły, u których nabyte doświadczenie przekłada się na wyostrzenie charakteru. Tutaj tak się dzieje zarówno w przypadku Paxtona, jak i Zinnii. Nie mogę Wam powiedzieć w jakim kierunku zmierza zmiana w każdym z nich, bo musiałabym uchylić rąbka tajemnicy odnośnie fabuły, ale zapewniam Was, że są to bohaterowie dynamiczni, których śledzi się z przyjemnością. Mogę również zdradzić, że całkiem ich polubiłam - zwłaszcza Paxtona, chociaż paradoksalnie to poczynania Zinnii śledziłam z większym zainteresowaniem.

A skoro o zainteresowaniu mowa... Nie mogę powiedzieć, że książka mnie wessała i wypluła dopiero gdy ją skończyłam. To byłaby spora przesada, ale czytałam ją z zainteresowaniem - na tyle dużym, że rozprawiłam się z nią w jeden weekend. Na początku byłam bardziej zaciekawiona regułami panującymi w Chmurze, dopiero mniej więcej w połowie lektury wciągnęłam się w intrygę właściwą. Jedyne, co mnie irytowało, to wstawki pisane przez dyrektora firmy. Nie były ani długie, ani częste, ale coś mnie w tej postaci mierziło, gdyby ów dyrektor stanął przede mną jako człowiek z krwi i kości, na wejściu dostałby ode mnie w twarz. Wstawki nie podobały mi się tym bardziej, że 95% z nich nie miało żadnego znaczenia dla fabuły. Czytałam je lekko znudzona i zniecierpliwiona, chcąc jak najszybciej wrócić opowieści.

No i zakończenie. Wiadomo - jak thriller, to mocne, zaskakujące zakończenie. Cóż, tym razem zakończenie mnie nie zaskoczyło. Wszystko - nie, kłamię: większość - była do przewidzenia przy pewnym wysiłku umysłowym, ale mimo to uważam ten finał za udany. Próbowałam znaleźć kilka epitetów, które nie będą spojlerami, ale poległam, musicie więc zadowolić się tym jednym stwierdzeniem. Dupy nie urywa, ale źle nie jest. Jest... solidnie. Tak solidnie jak tylko może być w sytuacji, gdy większość zagadek udało Wam się już rozwiązać.

"Magazyn" to dobry thriller z wyraźnie wyczuwalnym dystopijnym tłem. Mocno przywodził mi na myśl "Rok 1984" Orwella, chociaż pozornie to nie ten kaliber. Niespieszną początkowo akcję autor nadrabia naprawdę fascynującą strukturą Chmury, z którą czytelnik zapoznaje się z prawdziwą przyjemnością. Nieco przewidywalne zakończenie nie odebrało mi radości płynącej z lektury, chociaż oczywiście wolałabym zostać mocno zaskoczona. Niemniej już sam fakt, że pochłonęłam tę 500-stronnicową powieść w dwa wieczory świadczy sam za siebie. To była dobra książka, którą polecam zarówno fanom thrillerów, jak i wszelkiej maści dystopii.

Moja ocena: 7/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu WAB.