"Randka z Hugo Bosym" - Agnieszka Lingas-Łoniewska

Jagoda Borówko właśnie zakończyła trwający 9 miesięcy związek, który okazał się kompletnym nieporozumieniem. Ciesząc się odzyskaną wolnością, jedzie na ślub przyjaciółki z dzieciństwa, jednak plany dobrej zabawy psuje przypadkowe spotkanie (i kłótnia o taksówkę) z Hugo Bosym. Jest zabójczo przystojny i od tej pory wydaje się pojawiać wszędzie, gdzie Jagoda - na dworcu, na ślubie, w jej hotelu a parę dni później... również w jej biurze. Początkowa irytacja szybko przeradza się w fascynację, jednak na drodze ku szczęśliwemu związkowi stoi były Jagody i trudna przeszłość Hugo...

"Randka z Hugo Bosym" to moje pierwsze spotkanie z Panią Lingas-Łoniewską, zwaną ponoć przez fanów "dilerką emocji". Muszę przyznać, że choć mam zwyczaj podchodzić do książek z dużym optymizmem, to jednak w tym przypadku byłam wyjątkowo sceptyczna. Ot, głupie czytadełko, myślałam sobie. Idealne na podróż autobusem do pracy, kiedy człowiek przed pierwszą kawą nie jest gotowy na bardziej ambitne lektury. Cóż. Wyszło na to, że jeśli coś tu jest głupie, to nie czytadełko, tylko ja, że mimo tylu nauczek wciąż oceniam książki po przysłowiowej okładce.

Prawdziwej miłości nie da się zapomnieć. Wygląd się starzeje, miłość nigdy się nie starzeje. Miłość zawsze jest młoda.

Zacznę od tego, że bawiłam się przy czytaniu wybornie i z prawdziwym żalem kończyłam lekturę, gdy autobus zajeżdżał na mój przystanek. Jak to w romansach historia była nieskomplikowana i przewidywalna, ale wiedziałam na co się piszę sięgając po powieść tego gatunku, więc nie mogę narzekać. Jednak ta skromnych rozmiarów książka napakowana jest akcją do tego stopnia, że nie zostawia miejsca na zastanawianie się nad fabułą i kierunkiem w jakim zmierza. Po prostu wciąga czytelnika w wir wydarzeń i wypluwa kompletnie oszołomionego na ostatniej stronie.

(Spojler z przyszłej recenzji: Victoria Aveyard, której "Królewską Klatkę" teraz czytam, musiałaby napisać co najmniej 3000-stronnicową cegłę, żeby opisać to wszystko)

Słowo o bohaterach. Jagoda Borówko przypomina mi trochę podrasowaną Bridget Jones. Ma niesamowity talent do pakowania się w kompromitujące sytuacje, podobnie jak Bridget ma również niewielkie grono przyjaciół, z którymi regularnie omawia w knajpach swoje rozterki. Podstawową różnicą jest tutaj temperament Jagody - jest o wiele bardziej pyskata, przebojowa i pewna siebie. Wydaje mi się postacią bardzo prawdziwą, z przeciwieństwie do Hugo, który jest wręcz karykaturalnie przerysowany. Miejscami kłuło mnie to w oczy, ale na szczęście poziom wyolbrzymienia pewnych męskich cech widzianych oczami kobiety się waha i zwykle nie przekracza granicy niesmaku.

Na plus trzeba z całą pewnością zaliczyć lekkość stylu. Mamy tutaj idealną równowagę między kwiecistą mową a prostym językiem, która sprawia, że książka jest łatwa i przyjemna w odbiorze. Tym bardziej, że wszystko to jest zaserwowane w otoczeniu licznych sarkastycznych żarcików i zabawnych sytuacji. Z pewnością nie raz i nie dwa zdarzyło Wam się stwierdzić, że śmialiście się przy jakiejś książce w głos, gdy tak naprawdę jedyną Waszą reakcją był szybki wydech przez nos towarzyszący uśmiechowi. Cóż. Ja się śmiałam. Dosłownie. Najgorzej, że w autobusie pełnym ludzi, ale autentycznie się śmiałam. Nie jestem pewna czy to o dilerkę takich emocji chodziło, ale nie zamierzam narzekać. Dawno tak się nie ubawiłam przy czytaniu.

Jagoda Borówko. To taki żarcik rodziców, ha ha ha, bardzo się śmiałam, zwłaszcza w szkole podstawowej.

Cóż jeszcze mogę rzec? Mogę narzekać, że to mało ambitne. Mogę potępiać, że zerżnięte z Bridget Jones. Mogę się wściekać, że Hugo to przerysowany typowy samiec myślący czymś innym niż mózgiem. Ale wiecie co? Nie ma sensu. Bo nic nie zmieni faktu, że bawiłam się doskonale przy czytaniu. Codziennie rano niecierpliwie czekałam na moment, w którym obudzę swój czytnik i pogrążę się w lekturze. Mimo niedoskonałości Hugo przywiązałam się do bohaterów i trzymałam za nich kciuki. Śmiałam się w głos z żarcików i zabawnych sytuacji. Ja, która nie lubi literatury kobiecej. Z pewnością jeszcze do tej książki wrócę, a w między czasie będę ją bardzo ciepło wspominać. I polecać wszystkim molom książkowym.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Czytam Pierwszy.