"Kubuś Puchatek" - Alan Alexander Milne

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami - chociaż możliwe, że tylko w naszej wyobraźni - leży Stumilowy Las. W lesie tym mieszka pewien miś o bardzo małym rozumku, pewien królik mający ogromną rodzinę, nieco marudny osiołek, uczona (chociaż tak po prawdzie po prostu przemądrzała) sowa i wiele innych, niezwykłych postaci. Razem przeżywają wspaniałe przygody - zdobywają biegun północny, zastawiają pułapkę na słonia, a także tropią wielkie i niebezpieczne zwierzę spacerujące po lesie. A robiąc to wszystko nie tylko bawią, ale również uczą młodych czytelników wielu ważnych rzeczy.

Jeszcze nigdy nie recenzowałam książki dla tak młodego czytelnika i szczerze mówiąc nie sądziłam, że kiedykolwiek to zrobię. Lubię literaturę dla dzieci, jednak są pewne granice - nie będę przecież czytać książek dla trzylatków, których poznają wiejskie zwierzątka czy coś podobnego. Jednak tak się złożyło, że przeczytałam niedawno "Kubusia Puchatka". Głównym powodem był udział w maratonie czytelniczym, którego jedno z wyzwań brzmiało "przeczytaj książkę zawierającą mapę", ale wybrałam akurat tę pozycję ze względu na duży sentyment, jakim ją darzę. Tak więc zaczęłam czytać i skończyłam w mniej niż godzinę, ale bawiłam się doskonale.

Przyjacielu, jeśli będzie ci dane żyć sto lat, to ja chciałbym żyć sto lat minus jeden dzień, abym nie musiał żyć ani jednego dnia bez ciebie.

To nie tylko przyjemnie napisane opowieści idealne dla młodego czytelnika, to też historie niosące w sobie głęboką mądrość. Najbardziej chyba rozczuliło mnie opowiadanie o urodzinach Kłapouchego, o których nikt nie pamiętał, ale Puchatek zrobił wielką akcję przypominania o tym wydarzeniu wszystkim przyjaciołom. I chociaż nikt nie był przygotowany do tych urodzin i Kłapouchy dostał na przykład stary garnek i pęknięty balonik, to i tak tego jednego dnia ponury osiołek był najszczęśliwszym osiołkiem na świecie, bo ktoś o jego urodzinach pamiętał i podarował mu cokolwiek.

- Kubusiu, jak się pisze MIŁOŚĆ?

- Prosiaczku, MIŁOŚĆ się nie pisze, MIŁOŚĆ się czuje.

Inną piękną historią z bardzo ważnym przesłaniem jest opowieść o przybyciu do Stumilowego Lasu Kangurzycy z Maleństwem. Mieszkańcy początkowo byli oburzeni, że oto przybył ktoś obcy i zachowuje się inaczej niż oni - chodziło tu o wieczne brykanie Maleństwa. Powstał nawet plan pozbycia się intruzów, ale skończyło się tym, że Maleństwo i Kangurzyca podbili serca mieszkańców Stumilowego Lasu i wszyscy przekonali się, że bycie innym nie oznacza niczego złego. Wielu dorosłym w naszym kraju przydałoby się przeczytać tę historię.

- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając misiową łapkę. - Co wtedy?

- Nic wielkiego - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

Ta książka pełna jest przykładów na bezwarunkową przyjaźń, nawet miłość, troskę o innych, poświęcenie, odwagę. Doskonale uczy dzieci jak powinny postępować, a zawartymi w niej wskazówkami mogą kierować się nie tylko pięciolatki, ale również dorośli i starcy - gdyby tak było, świat byłby lepszym miejscem. A wszystko to podane jest w formie krótkich, zabawnych i prostych historii, które z pewnością spodobają się każdemu maluchowi. To piękna książka, którą każdy rodzic powinien przeczytać swojemu dziecku. Gorąco polecam.

Moja ocena: 9/10